اونوقت بابا حاضر نیست برام موبایل بخره. اصلا یکی از همین تبلت‌های دوستم که سیمکارت هم می‌خوره برام بخر که کار موبایل رو هم انجام میده و…
چند وقتی است طرح تبلت دانش‌آموزی از سوی مسوولان آموزش و پرورش مطرح شده است. طرحی با اما و اگرهای فراوان در شرایطی که آموزش و پرورش با اولویتهای مختلف دیگری هم روبه‌روست.
مدارس اولویتهای مهمتر از تبلت دارند
عضو کمیسیون آموزش مجلس در مورد این طرح به خبرنگار ما می‌گوید: روح سند چشم‌انداز ۱۴۰۴ فرهنگی است و در قله باید نسلی مؤمن و فداکار، ایثارگر، متعهد به ارزشهای انقلاب و افرادی با انضباط اجتماعی در آموزش و پرورش تربیت و وارد جامعه کنیم. آموزش و پرورش هم‌اکنون با آرمانی که انقلاب اسلامی و مقام معظم رهبری مطرح نموده‌اند فاصله زیادی دارد. هنوز نیمی از مدارس کشور از نظر وسایل گرمایشی و سرمایشی استاندارد نیستند و یک سوم مدارس، تخریبی هستند یا به بازسازی نیاز دارند، بنابراین ما باید اولویت بندی کنیم. ابوالقاسم خسروی سهل‌آبادی می‌گوید: با اصل طرح تبلت دانش آموزی موافقم، ولی اینکه این طرح چقدر شدنی و در مدارس قابلیت اجرا دارد، جای تامل دارد. فضای مجازی یک واقعیت است و باید راه‌های استفاده صحیح از این شرایط را آموزش دهیم و اگر آموزش ندهیم خود یک تهدید است. بنابراین ابتدا باید معلمان دوره ببینند و شبکه داخلی اینترنت نیز در کشور قوی باشد تا تهدیدهای فراوان اینترنت، موجب آسیب دیدن دانش‌آموزان نشود و در حقیقت ما نقض غرض نکرده باشیم.
آیا زوایای طرح، سنجیده شده است؟
سید علیرضا واعظی از معلمان باتجربه می‌گوید: در انجام چنین طرح مهم و حساسی ابتدا باید مسؤولان دلایل خود را برای به اجرا در آوردن این طرح، کامل و واضح بیان نموده بعد از کارشناسی‌های لازم، دست به اجرای طرح بزنند. باید دید در کنار ورود سخت افزاری تبلت به مدارس آیا پشتیبانی نرم افزاری و زوایای اجتماعی طرح، مکتوب و اجرایی شده و یا با سهل انگاری، صدمات جبران ناپذیری به دانش آموزان وارد خواهد آمد؟
وی که ۳۰ سال سابقه خدمت را در کارنامه خود دارد، می‌افزاید: هم اکنون با توجه به شرایط اقتصادی جامعه اگر قصد ورود این تبلت‌ها را از کشور‌های دیگر دارند که کار صحیحی نیست و اگر تبلت داخلی و دانش آموزی در دستور کار است که برای خیلی از اولیا امکان خرید آن وجود ندارد و آنانی که دستشان به دهنشان می‌رسد خیلی بهترش را برای فرزندشان می‌خرند. آیا شرایط لازم برای آموزش معلمان فراهم شده؟ چرا معلمان رغبتی از خود نشان نمی‌دهند؟
آرزوهای دانش‌آموزان ...
اعظم ابراهیمی، کار‌شناس ارشد مشاوره می‌گوید: اکنون خیلی از دانش آموزان به رایانه و اینترنت دسترسی دارند و درگیر شبکه‌های اجتماعی هستند. برای برخی خانواده‌ها اینکه فرزندشان «تبلت» داشته باشد جزو افتخارات است بدون اینکه نظارت و یا حتی سواد لازم در به کار گیری از این وسیله را داشته باشند.
این مشاور مدارس دخترانه می‌گوید: وقتی طرح «آرزوهای من» را در مدرسه اجرا کردم، خیلی از آرزوهای دانش آموزان مانند این بود که: «آرزو دارم روی میزی بنشینم که سالم باشد و صدا ندهد، در کلاسی بنشینم که نور کافی داشته باشد، امکانات ورزشی داشته باشیم و...» حال وقتی دانش آموزان این حداقل‌های فیزیکی را جزو آرزو‌هایشان قید می‌کنند نوبت به «تبلت» نمی رسد.
داشتن استانداردهای حداقلی
نوید هوشنگی، دانش آموز کلاس هفتم می‌گوید، با اینکه سال قبل در مدارس بالای شهر درس می‌خوانده اما کلاس آنها حتی از کمترین امکانات آموزشی و رایانه که یکی از نیازهای دروس پایه ششم است محروم بوده و با تشویق معلم و همراهی والدین و همکلاسی‌هایش توانسته با پشتکار به مدارس نمونه دولتی راه پیدا کند و کار با رایانه را زیر نظر اولیا‌یش انجام می‌دهد.
نیره حسنی، معلم، می‌گوید: ورود فناوری روز به آموزش و پرورش ضروری است، به شرط اینکه ما حداقل‌های استاندارد را در زمینه فضای مجازی و آموزش معلمان داشته باشیم و سپس برای دانش آموزان با آموزش صحیح و اصولی و با توجه به اصل بومی سازی دانش که از فرمایشات مقام معظم رهبری است اقدام موثر و کار‌شناسی شده داشته باشیم و از شتابزدگی هم پرهیز کنیم. تحقیقات از نیازهای اساسی یک جامعه پویا است و آموزش و پرورش باید با حساسیت بیشتری به آن بها بدهد.
چه کسانی تاوان اشتباهات را می‌دهد؟
یکی از مشاوران مرکز مشاوره که علاقه‌ای به گفتن نامش ندارد می‌گوید: مراجعان ما زیاد است بخصوص در رده سنی دانش آموزی تعداد بیشتر از همه و بعد از آن ازدواج و طلاق است. بیشتر والدین، از من و همکارانم می‌خواهند راهی منطقی به آنان نشان دهیم که فرزندشان به جای موبایل و دنیای مجازی به درس و مشقش برسد. مواردی داشته‌ایم که پدر یا مادر، در حضور من توی گوش بچه‌اش زده تا او را مجاب کند که در خانواده حضور فیزیکی بیشتری داشته و در اتاقش درگیر دنیای مجازی و اینترنت نباشد! یا با آنها به مهمانی بیاید و اگر آمد اینقدر با موبایلش ور نرود و ناگهان مهمانی را به بهانه پاسخگویی به تلفن ترک نکند و بیست دقیقه به اصطلاح با همکلاسی‌اش در مورد درسهایش صحبت نکند! ما که می‌فهمیم او با فرد دیگری در حال صحبت و بگو و بخند است.
این استاد دانشگاه تأکید می‌کند: حال شما فکر کنید اگر خود آموزش و پرورش این تبلت‌ها را وارد کند و مجوز بدهد و فرهنگسازی لازم برای اولیا و دانش آموزان صورت نگیرد چه فاجعه‌ای به وقوع می‌پیوندد. ای کاش مسؤولانی که می‌خواهند به این طرح رأی بدهند حاضر باشند ۱۰ سال دیگر پای میز بیایند و تاوان آن را به عهده بگیرند و در صورت اشتباه محاکمه شوند.
نظر شما